Η δεκαετία του 90 ήταν ιδιαίτερα αποδοτική, τουλάχιστον στον χώρο του gaming, μιας και απολαύσαμε (και απολαμβάνουμε και σήμερα) αρκετούς εντυπωσιακούς τίτλους (όπως π.χ. το Turrican II του 1991). Πρόκειται για την δεκαετία όπου κυριαρχούσαν πλέον οι 16bit υπολογιστές αλλά και οι 16bit κονσόλες, με τους developers να αποκτούν περισσότερη τεχνογνωσία και εμπειρία και να "χτίζουν" παιχνίδια που κυριολεκτικά "έστυβαν" το hardware που είχαν στα χέρια τους. Ένα από αυτά τα, τεχνικά άρτια, παιχνίδια της εποχής είναι και το JIM POWER (aka JIM POWER IN MUTANT PLANET στους υπολογιστές, JIM POWER: THE LOST DIMENSION IN 3-D στo SNES και στο DOS και JIM POWER: THE ARCADE GAME στο Sega Mega Drive) της Γαλλικής Loriciel.
Το JIM POWER, παιχνίδι που συνδυάζει action, platform και shooter στοιχεία και έχει στυλ παρόμοιο με του Turrican II, αποτελεί ένα από τα "hardware showcase" παιχνίδια, τουλάχιστον στην Amiga αλλά και στις 16bit κονσόλες SNES και Mega Drive, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι υπόλοιπες εκδόσεις "χωλαίνουν" ή ότι δεν είναι αξιόλογες (εκτός από την έκδοση για CPC που με απογοήτευσε). Ανεξάρτητα από το διαθέσιμο hardware στα 16bit, οι developers έχουν κάνει πραγματικά πολύ καλή δουλειά σε οποιαδήποτε πλατφόρμα κι' αν παίξουμε το συγκεκριμένο παιχνίδι.
Η αποστολή του Power είναι αρκετά δύσκολη καθώς, πέρα από τους ποικίλους (οπλισμένους και μη) εχθρούς, θα πρέπει να αποφεύγει και τις κάθε λογής παγίδες που συναντά μπροστά του, όπως π.χ. καρφιά που βγαίνουν από το έδαφος, σταγόνες από οξύ που πέφτουν από ταβάνια, συστήματα ασφαλείας που εκτοξεύουν πυραύλους, κινούμενες πλατφόρμες που μπορεί να ανοίξουν ξαφνικά και να τον ρίξουν σε θανατηφόρο κενό, θηριώδεις μεγάλους κακούς στο τέλος της κάθε πίστας...και πάει λέγοντας (η "κλασική" συνταγή δηλαδή). Υπάρχουν επίσης και κάποια stages στα οποία ο Power γίνεται ... "ιπτάμενος" και το παιχνίδι από run 'n gun, μετατρέπεται σε shoot 'em up. Νομίζω όμως ότι στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ο πιο σημαντικός εχθρός είναι ο χρόνος. Ναι, το κάθε level έχει χρονικό όριο και θα πρέπει ο Power οπωσδήποτε να μαζεύει τα ρολόγια που βρίσκει, αλλιώς το Game Over είναι πολύ κοντά.
Για καλή μας τύχη, το επίπεδο δυσκολίας αυξάνεται σταδιακά, που σημαίνει ότι, τουλάχιστον στα πρώτα levels, θα έχουμε την ευκαιρία να μάθουμε τους βασικούς μηχανισμούς του παιχνιδιού. Ο Power έχει στη διάθεση του ένα upgradable πυροβόλο όπλο (που γίνεται πιο δυνατό μέσω bonuses) και κάποιες βόμβες που μοιάζουν με κεφαλές από ηλεκτρικά πριόνια και χτυπάνε προς όλες τις κατευθύνσεις. Παράλληλα, ο Power θα πρέπει να συλλέγει και κάποια κλειδιά που ανοίγουν πόρτες προκειμένου να προχωρήσει παρακάτω, αλλά και τα 1UP bonuses για να παίρνει extra ζωές.
Ένα αρνητικό στοιχείο εδώ είναι ότι κάθε φορά που πατάμε τη σκανδάλη, ο Power σταματάει να κινείται. (Σ.Σ.: π.χ. στο Turrican δεν υπήρχε αυτό το πρόβλημα βασικά). Και στο JIM POWER είναι όντως πρόβλημα, γιατί το κάθε δευτερόλεπτο μετράει.
Ήχος: 9/10
Gameplay: 9/10
Η έκδοση για Amiga είναι πραγματικά "χάρμα οφθαλμών" αλλά και ..."χάρμα ακουστικών πόρων"! Τι εννοώ; Το JIM POWER στην Amiga έχει καταπληκτικά γραφικά, με δεκάδες μίξεις χρωμάτων στην οθόνη, απρόσκοπτο animation και screen scrolling, ποικίλους εχθρικούς χαρακτήρες (σε διάφορα μεγέθη) και φοβερά backgrounds με parallax!
Την αρτιότητα των γραφικών του έρχεται να συμπληρώσει ένα εξίσου εντυπωσιακό ηχητικό "πακέτο" που πραγματικά σε προδιαθέτει να συνδέσεις την Amiga με στερεοφωνικό συγκρότημα. Εκτός από τα sampled ηχητικά εφέ (τα bonuses έχουν και speech), το μουσικό κομμάτι που συνοδεύει τον Power είναι, με μια λέξη, "απίστευτο" (Chris Hulsbeck γαρ!) Άσε που θυμίζει σε κάποια σημεία και το τραγούδι "Δικός σου για πάντα" του Μιχάλη Ρακιτζή (!!) Δείτε το παρακάτω video και θα καταλάβετε τι εννοώ:
Gameplay Sample από Commodore Amiga:
Ήχος: 7/10
Gameplay: 8/10
Σίγουρα από τον ST δεν θα περίμενα να έχει μια έκδοση κοντά στην Amiga (εκτός και αν μιλάμε για απλό port από ST). Εδώ όμως δεν έχουμε να κάνουμε με port παρά με μια ξεχωριστή έκδοση. Το JIM POWER στον Atari ST δεν είναι σαν της Amiga σε καμία περίπτωση και η Loriciel θα μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο πιστεύω.
Όμως, αφήνοντας στην άκρη την "αιώνια" σύγκριση (η οποία για μένα δεν υφίσταται καν και ποτέ), το JIM POWER στον ST είναι από τα πιο αξιόλογα παιχνίδια της βιβλιοθήκης του. Τα χρώματα είναι κάπως σκοτεινά (ειδικά στα backgrounds), τα foregrounds πλησιάζουν αρκετά την έκδοση της Amiga ενώ τα πάντα κινούνται σε ικανοποιητικό βαθμό, χωρίς να αφήνουν έντονα παράπονα λόγω scrolling (λέγε με Shadow Of The Beast). Ο ήχος στον ST δυστυχώς δεν συνδυάζει μουσική με ηχητικά εφέ, όμως η chip tune μουσική είναι αρκετά ικανοποιητική και αφήνει ευχάριστη αίσθηση στη δράση. Δείτε το παρακάτω video:
Gameplay Sample από Atari ST:
Ήχος: 9/10
Gameplay: 9/10
Η έκδοση για την 16bit κονσόλα της Nintendo (αλλά και για το PC), η οποία φέρει τον τίτλο Jim Power: The Lost Dimension in 3-D, έχει αρκετές τεχνικές διαφορές από της Amiga. Κατ' αρχήν, το πρώτο που παρατηρεί κάποιος είναι ότι ο Power είναι ... ξανθός (!) Και συνεχίζουμε. Ο τίτλος δεν είναι τυχαίος καθώς η συγκεκριμένη έκδοση παρέχει κινούμενα, 3-D backgrounds.
Τα χρώματα είναι περισσότερα από αυτά της Amiga ενώ ο ήχος ακούγεται σαν να έχει περισσότερα κανάλια στο μουσικό κομμάτι! Από την άλλη, τα bonuses δεν έχουν καθόλου speech, πέρα από ένα "απλοϊκό" εφέ. Η αλήθεια είναι ότι η τεχνική 3-D που χρησιμοποιήθηκε σε αυτή την έκδοση, είναι όντως εντυπωσιακή, όμως μετά από κάποια ώρα παιχνιδιού, νομίζω ότι θα χρειαστούμε ... δραμαμίνες. Δείτε το παρακάτω video:
Gameplay Sample από Nintendo SNES:
Ήχος: 8/10
Gameplay: 8/10
Η έκδοση για το Sega Mega Drive είναι κάτι ανάμεσα στην έκδοση για Amiga και στην έκδοση για SNES και φέρει τον τίτλο Jim Power: The Arcade Game. Πρόκειται για έκδοση που δεν κυκλοφόρησε επίσημα στην αγορά και συνδυάζει το πακέτο που προανέφερα για Amiga και SNES, χωρίς όμως να φτάνει τεχνικά την έκδοση του "αιώνιου" αντιπάλου του (του SNES).
Τα γραφικά είναι όμορφα και πολύχρωμα, με animated backgrounds, χωρίς το παραμικρό slowdown, ενώ το gameplay είναι παρόμοιο με των υπόλοιπων εκδόσεων. Υπάρχουν κάποιες μικρές αλλαγές σε κάποια sprites, όμως αυτό δεν αλλάζει την ποιότητα του παιχνιδιού καθώς και εδώ, η ποιότητα είναι σε επίπεδα arcade. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι η διαφορετική μουσική που επενδύει τη δράση. Το μουσικό κομμάτι στην Amiga είναι εξαιρετικό, αλλά και αυτό που ακούμε στο Mega Drive είναι εξίσου εύηχο. Δείτε το παρακάτω video:
Gameplay Sample από Sega Mega Drive:
Ήχος: 5/10
Gameplay: 5/10
Εντάξει, το Jim Power υπάρχει και στον CPC. Όμως για μένα, προσωπικά τουλάχιστον, δεν υπήρχε λόγος γι' αυτή την έκδοση. ΟΚ, οι Γάλλοι αγαπούν Amstrad και το ξέρουμε, όμως το συγκεκριμένο παιχνίδι έπρεπε να μείνει εντός της 16bit εμβέλειας και μόνο. Ωστόσο, τα γραφικά (για τα δεδομένα του CPC) είναι αρκετά καλά, ο ήχος είναι απλά υποφερτός (χωρίς μουσική κλπ, πέρα από ένα περίεργο loop), μόνο που το gameplay του είναι επιεικώς άθλιο! Παρά τα αρνητικά του (βασικά την παράλογη δυσκολία του) κάθε χρήστης CPC θα μπορούσε να το δοκιμάσει ... τουλάχιστον μέχρι εκεί που αντέχει το νευρικό του σύστημα. Δείτε το σχετικό video:
Gameplay Sample από Amstrad CPC:
Τίτλος: Jim Power
Υπεύθυνοι Developing / Publishing: Loriciel / Digital Concept
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 1992
Είδος: Action / Platform / Shooter
Βασικές Εκδόσεις: Amstrad CPC, Atari ST, Commodore Amiga, Super Nintendo.
Άλλες Εκδόσεις: NEC TurboGrafx (μόνο εντός Ιαπωνικής αγοράς), Sega Mega Drive (unreleased).
Δοκιμή Review: Commodore Amiga
Παρουσίαση: Panos (PDial) Retroshowcase / retroshowcase.com
Το JIM POWER, παιχνίδι που συνδυάζει action, platform και shooter στοιχεία και έχει στυλ παρόμοιο με του Turrican II, αποτελεί ένα από τα "hardware showcase" παιχνίδια, τουλάχιστον στην Amiga αλλά και στις 16bit κονσόλες SNES και Mega Drive, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι υπόλοιπες εκδόσεις "χωλαίνουν" ή ότι δεν είναι αξιόλογες (εκτός από την έκδοση για CPC που με απογοήτευσε). Ανεξάρτητα από το διαθέσιμο hardware στα 16bit, οι developers έχουν κάνει πραγματικά πολύ καλή δουλειά σε οποιαδήποτε πλατφόρμα κι' αν παίξουμε το συγκεκριμένο παιχνίδι.
 |
| Το εξώφυλλο του παιχνιδιού |
ΣΕΝΑΡΙΟ / ΤΡΟΠΟΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ
Το σενάριο του παιχνιδιού λαμβάνει χώρα κάπου στο μακρινό μέλλον (πρωτότυπο ε;). Ο Jim Power (ο ήρωας του παιχνιδιού) είναι μυστικός πράκτορας (και ικανότατος στα όπλα) που δουλεύει για την Special Warfare Unit (κάτι σαν commando δηλαδή) και έχει αποσταλεί από την Κυβέρνηση σε ειδική αποστολή για να σώσει την κόρη του Προέδρου που έχει απαχθεί από ένα περίεργο ... πλάσμα ονόματι Vulkhor (!). Ο Vulkhor και η παρέα του λοιπόν, βάλανε στο μάτι την όμορφη κοπέλα και την πήραν μαζί τους σε έναν πολύχρωμο αλλά ταυτόχρονα αφιλόξενο πλανήτη που ονομάζεται Mutant.Η αποστολή του Power είναι αρκετά δύσκολη καθώς, πέρα από τους ποικίλους (οπλισμένους και μη) εχθρούς, θα πρέπει να αποφεύγει και τις κάθε λογής παγίδες που συναντά μπροστά του, όπως π.χ. καρφιά που βγαίνουν από το έδαφος, σταγόνες από οξύ που πέφτουν από ταβάνια, συστήματα ασφαλείας που εκτοξεύουν πυραύλους, κινούμενες πλατφόρμες που μπορεί να ανοίξουν ξαφνικά και να τον ρίξουν σε θανατηφόρο κενό, θηριώδεις μεγάλους κακούς στο τέλος της κάθε πίστας...και πάει λέγοντας (η "κλασική" συνταγή δηλαδή). Υπάρχουν επίσης και κάποια stages στα οποία ο Power γίνεται ... "ιπτάμενος" και το παιχνίδι από run 'n gun, μετατρέπεται σε shoot 'em up. Νομίζω όμως ότι στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ο πιο σημαντικός εχθρός είναι ο χρόνος. Ναι, το κάθε level έχει χρονικό όριο και θα πρέπει ο Power οπωσδήποτε να μαζεύει τα ρολόγια που βρίσκει, αλλιώς το Game Over είναι πολύ κοντά.
Για καλή μας τύχη, το επίπεδο δυσκολίας αυξάνεται σταδιακά, που σημαίνει ότι, τουλάχιστον στα πρώτα levels, θα έχουμε την ευκαιρία να μάθουμε τους βασικούς μηχανισμούς του παιχνιδιού. Ο Power έχει στη διάθεση του ένα upgradable πυροβόλο όπλο (που γίνεται πιο δυνατό μέσω bonuses) και κάποιες βόμβες που μοιάζουν με κεφαλές από ηλεκτρικά πριόνια και χτυπάνε προς όλες τις κατευθύνσεις. Παράλληλα, ο Power θα πρέπει να συλλέγει και κάποια κλειδιά που ανοίγουν πόρτες προκειμένου να προχωρήσει παρακάτω, αλλά και τα 1UP bonuses για να παίρνει extra ζωές.
Ένα αρνητικό στοιχείο εδώ είναι ότι κάθε φορά που πατάμε τη σκανδάλη, ο Power σταματάει να κινείται. (Σ.Σ.: π.χ. στο Turrican δεν υπήρχε αυτό το πρόβλημα βασικά). Και στο JIM POWER είναι όντως πρόβλημα, γιατί το κάθε δευτερόλεπτο μετράει.
ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ
Η Έκδοση για AMIGA
Γραφικά: 9/10Ήχος: 9/10
Gameplay: 9/10
Η έκδοση για Amiga είναι πραγματικά "χάρμα οφθαλμών" αλλά και ..."χάρμα ακουστικών πόρων"! Τι εννοώ; Το JIM POWER στην Amiga έχει καταπληκτικά γραφικά, με δεκάδες μίξεις χρωμάτων στην οθόνη, απρόσκοπτο animation και screen scrolling, ποικίλους εχθρικούς χαρακτήρες (σε διάφορα μεγέθη) και φοβερά backgrounds με parallax!
Την αρτιότητα των γραφικών του έρχεται να συμπληρώσει ένα εξίσου εντυπωσιακό ηχητικό "πακέτο" που πραγματικά σε προδιαθέτει να συνδέσεις την Amiga με στερεοφωνικό συγκρότημα. Εκτός από τα sampled ηχητικά εφέ (τα bonuses έχουν και speech), το μουσικό κομμάτι που συνοδεύει τον Power είναι, με μια λέξη, "απίστευτο" (Chris Hulsbeck γαρ!) Άσε που θυμίζει σε κάποια σημεία και το τραγούδι "Δικός σου για πάντα" του Μιχάλη Ρακιτζή (!!) Δείτε το παρακάτω video και θα καταλάβετε τι εννοώ:
Gameplay Sample από Commodore Amiga:
Η Έκδοση για ATARI ST
Γραφικά: 7/10Ήχος: 7/10
Gameplay: 8/10
Σίγουρα από τον ST δεν θα περίμενα να έχει μια έκδοση κοντά στην Amiga (εκτός και αν μιλάμε για απλό port από ST). Εδώ όμως δεν έχουμε να κάνουμε με port παρά με μια ξεχωριστή έκδοση. Το JIM POWER στον Atari ST δεν είναι σαν της Amiga σε καμία περίπτωση και η Loriciel θα μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο πιστεύω.
Όμως, αφήνοντας στην άκρη την "αιώνια" σύγκριση (η οποία για μένα δεν υφίσταται καν και ποτέ), το JIM POWER στον ST είναι από τα πιο αξιόλογα παιχνίδια της βιβλιοθήκης του. Τα χρώματα είναι κάπως σκοτεινά (ειδικά στα backgrounds), τα foregrounds πλησιάζουν αρκετά την έκδοση της Amiga ενώ τα πάντα κινούνται σε ικανοποιητικό βαθμό, χωρίς να αφήνουν έντονα παράπονα λόγω scrolling (λέγε με Shadow Of The Beast). Ο ήχος στον ST δυστυχώς δεν συνδυάζει μουσική με ηχητικά εφέ, όμως η chip tune μουσική είναι αρκετά ικανοποιητική και αφήνει ευχάριστη αίσθηση στη δράση. Δείτε το παρακάτω video:
Gameplay Sample από Atari ST:
Η Έκδοση για SNES & PC (DOS)
Γραφικά: 9/10Ήχος: 9/10
Gameplay: 9/10
Η έκδοση για την 16bit κονσόλα της Nintendo (αλλά και για το PC), η οποία φέρει τον τίτλο Jim Power: The Lost Dimension in 3-D, έχει αρκετές τεχνικές διαφορές από της Amiga. Κατ' αρχήν, το πρώτο που παρατηρεί κάποιος είναι ότι ο Power είναι ... ξανθός (!) Και συνεχίζουμε. Ο τίτλος δεν είναι τυχαίος καθώς η συγκεκριμένη έκδοση παρέχει κινούμενα, 3-D backgrounds.
Τα χρώματα είναι περισσότερα από αυτά της Amiga ενώ ο ήχος ακούγεται σαν να έχει περισσότερα κανάλια στο μουσικό κομμάτι! Από την άλλη, τα bonuses δεν έχουν καθόλου speech, πέρα από ένα "απλοϊκό" εφέ. Η αλήθεια είναι ότι η τεχνική 3-D που χρησιμοποιήθηκε σε αυτή την έκδοση, είναι όντως εντυπωσιακή, όμως μετά από κάποια ώρα παιχνιδιού, νομίζω ότι θα χρειαστούμε ... δραμαμίνες. Δείτε το παρακάτω video:
Gameplay Sample από Nintendo SNES:
Η Έκδοση για SEGA MEGA DRIVE
Γραφικά: 8/10Ήχος: 8/10
Gameplay: 8/10
Η έκδοση για το Sega Mega Drive είναι κάτι ανάμεσα στην έκδοση για Amiga και στην έκδοση για SNES και φέρει τον τίτλο Jim Power: The Arcade Game. Πρόκειται για έκδοση που δεν κυκλοφόρησε επίσημα στην αγορά και συνδυάζει το πακέτο που προανέφερα για Amiga και SNES, χωρίς όμως να φτάνει τεχνικά την έκδοση του "αιώνιου" αντιπάλου του (του SNES).
Τα γραφικά είναι όμορφα και πολύχρωμα, με animated backgrounds, χωρίς το παραμικρό slowdown, ενώ το gameplay είναι παρόμοιο με των υπόλοιπων εκδόσεων. Υπάρχουν κάποιες μικρές αλλαγές σε κάποια sprites, όμως αυτό δεν αλλάζει την ποιότητα του παιχνιδιού καθώς και εδώ, η ποιότητα είναι σε επίπεδα arcade. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι η διαφορετική μουσική που επενδύει τη δράση. Το μουσικό κομμάτι στην Amiga είναι εξαιρετικό, αλλά και αυτό που ακούμε στο Mega Drive είναι εξίσου εύηχο. Δείτε το παρακάτω video:
Gameplay Sample από Sega Mega Drive:
Η Έκδοση για AMSTRAD CPC
Γραφικά: 6/10Ήχος: 5/10
Gameplay: 5/10
Εντάξει, το Jim Power υπάρχει και στον CPC. Όμως για μένα, προσωπικά τουλάχιστον, δεν υπήρχε λόγος γι' αυτή την έκδοση. ΟΚ, οι Γάλλοι αγαπούν Amstrad και το ξέρουμε, όμως το συγκεκριμένο παιχνίδι έπρεπε να μείνει εντός της 16bit εμβέλειας και μόνο. Ωστόσο, τα γραφικά (για τα δεδομένα του CPC) είναι αρκετά καλά, ο ήχος είναι απλά υποφερτός (χωρίς μουσική κλπ, πέρα από ένα περίεργο loop), μόνο που το gameplay του είναι επιεικώς άθλιο! Παρά τα αρνητικά του (βασικά την παράλογη δυσκολία του) κάθε χρήστης CPC θα μπορούσε να το δοκιμάσει ... τουλάχιστον μέχρι εκεί που αντέχει το νευρικό του σύστημα. Δείτε το σχετικό video:
Gameplay Sample από Amstrad CPC:
Υπεύθυνοι Developing / Publishing: Loriciel / Digital Concept
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 1992
Είδος: Action / Platform / Shooter
Βασικές Εκδόσεις: Amstrad CPC, Atari ST, Commodore Amiga, Super Nintendo.
Άλλες Εκδόσεις: NEC TurboGrafx (μόνο εντός Ιαπωνικής αγοράς), Sega Mega Drive (unreleased).
Δοκιμή Review: Commodore Amiga
Παρουσίαση: Panos (PDial) Retroshowcase / retroshowcase.com
1 Σχόλια
Το Jim Power στην Amiga το ξέρω πολύ καλά και το τερματίζω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύεiς δεν πιστεύεις, έφαγα σκάλωμα όταν διάβασα ότι ο Power παγώνει όταν πυροβολεί.
Δεν το είχα παρατηρήσει!